- دختر خاموش ایستگاه اتوبوس
- در آگهی رنگین زیرپوش
چه دورند ازهم شهرهای این دنیا
نام این شهر: بوروس
نام این ایرانی بی شهر: جمشید
و تو چه سپید وبور
اسلیمی چشم‌هایت چه خوشرنگ‌تر از آسمان فروردین مَمَسَنی
اگر می‌دانستی از چه اقلیمی آمده‌ام تا این زمستان خیس و خونسرد
از چارچوب گالوانیزه‌ات می‌آمدی بیرون
خشک می کردی مرا در حوله گرم افسانه‌ای فنلاندی
و آمیزشی به شیوه نورآباد می‌آموختی از من
برگرفته از :کتاب ترس – جمشید مشکانی
نشر باران -۲۰۰۲
Filed under: جمشید مشکانی، شعر ایران | Tagged: جمشید مشکانی |
پاسخی بگذارید