- فردا به گونه‌ای از گوزن‌های پیر و شاخ‌داری
که در باغ وحش خواهی‌دید فکرمی‌کنی
و تعجب می‌کنی که چطور
این‌ها تا امروز زنده مانده‌اند
فردا اگر در باغ وحش هیچ گوزنی نبینی
بیشتر از این‌ها هم تعجب می‌کنی
و تازه اگر فردایی نباشد
تا باغ وحش را در آن ببینی
آن وقت است که باغ وحش به جای تو شاخ در می‌آورد
و تو دیگر نیازی به شاخ‌هایت نخواهی داشت؛
آنها را پرت می‌کنی…
و دیگر از هیچ چیز تعجب نمی‌کنی.
Filed under: و. م. آیرو، وریا مظهر، شعر ایران | Tagged: و. م. آیرو |
پاسخی بگذارید