عاشق عرق يونانی بود
با زيتون و بورانی و خربزه و بال مرغ
چيزهايی نوشته
درباره‌ی تنهايی و خيارچنبر
منبع الهامش بيش‌تر يبوست بود:
يبوستی موروثی
آخرين شعری که نوشت
راجع به‌حکمت پوست برشته‌ی با ل مرغ بود
ما
اين‌جا
و هم‌اکنون
به‌سلامتی ا و
پیکهای شیری رنگ Ouzo را بالا برده
و بر سکوی پرتاب ميز
با دو بال برشته‌ی مرغ
بر کتف
عروج
می کنيم
Filed under: و. م. آیرو، شعر ایران | Tagged: و. م. آیرو |
پاسخی بگذارید