خاطره‌ی ارغوانی

گوهری در انگشتانم گرفتم
و به خواب رفتم
روز گرم بود و باد‌های ملال آور
گفتم: نگاه خواهد داشت

بیدار شدم و انگشتان آمینم را سرزنش کردم
گوهر از دست رفته بود
و اکنون تنها چیزی که دارم
خاطره‌ی‌ست ارغوانی

میزبانی

اگر زنده نبودم
سینه سرخ‌ها که آمدند
به آن که کراوات سرخی دارد
خرده‌نان یادبودی بده

اگر نتوانستم از تو تشکر کنم
– زیرا که در خواب هستم-
خواهی دانست که در تلاش آنم
با لبی از سنگ خارا