زنان در جامعه‌ی ما در قياس با مردان مجال کمتری برای بودن و تجربه‌ی آن، داشته‌اند و دارند. آن‌ها در بيشتر موارد انتخاب می‌شوند، ابژه‌ی ميل قرار می‌گيرند، خواسته می‌شوند، طرد می‌شوند، دوست داشته می‌شوند، مورد تنفر قرار می‌گيرند. همه‌ی نهادها و باورها دست به دست هم می‌دهند تا آن‌ها را در ساحت زيستن جا بگذارند. اکثر زنان در جامعه‌ی ما هم در محاصره‌ی زن بودن به همراه همه‌ی عوارض آن گرفتار می‌شوند و به قواعد زيست پست‌تر تن می‌دهند…
Filed under: فاطمه صادقی، مقاله | Tagged: فاطمه صادقی |
پاسخی بگذارید