۲
… و سی سال پس از آذر ٥٧، همان منظره در ٢٥ خرداد ٨٨ تكرار شد و يك بار ديگر در دنيا صدا كرد. شباهت دريای آدم‌های جورواجور درآن دو مورد به طيف گسترده‌ی سنّی راهپيمايان و حضور چشمگير زنانی از تقريبا همه‌ی اقشار اجتماعی، محدود نمی‌ماند. در تكرار تجربه، خواست‌ها به همان اندازه جنبه‌ی فرهنگی و شخصيتی داشت. آن زمان، درس‌خوانده‌ی ترقی‌خواه شهری بسياری چيزها از جمله مدام امر و نهی شنيدن را دون شأن خويش می‌ديد. امروز عزت نفسش از موقعيت رقّت‌بار كشور در جامعه‌ی جهانی هم سخت لطمه دیده است
قدرت واقعی اكثريت، چه خاموش و چه گويا، پای صندوق رأی مشخص می‌شود. اما اختلاف‌نظر اساسی بین شرع و عرف بر سر دو مفهوم تعداد و درصد مانع دستيابی به نتيجه‌ای است كه راه‌پيمایی به عنوان حركتی متمدنانه می‌تواند در پی داشته باشد.
«گشاد گشاد شعار نيس»:◄راه‌پيمايی به عنوان فعاليت سياسی- محمد قائد
همه‌پرسی:◄ «بسته است اين در دلا بايد درِ ديگر زدن»- محمد قائد
«مخمل و گونی»:◄سوارببرشدن سخت نيست، مشكلْ پياده‌شدن است- محمد قائد
