1
این نقد کوتاه انتقادی است از خود و دیگری. نقد ایدئولوژی ایرانی غالبا چپ‌گرا صرفا به نسل روشنفکران دهه‌های ۴۰ و ۵۰ (نسل سوم) برنمی‌گردد. به جای اشخاص باید از تحلیل گفته‌ها و نوشته‌ها آغاز کنیم. باید از افسون نام‌هایی که پیشاپیش کلمات ناخوانده را ژرف‌معنا اعلام می‌کنند، آزاد شویم. روشنفکر اگر به راستی با فکرش زندگی نکند، خواهی نخواهی در گفته‌ها و نوشته‌ها و گفت‌و‌گو‌ها خود را لو می‌دهد. در اینجا تفسیر و به معنای دقیق‌تر گزاره‌شناسی صرفا مساله‌ای نظری و لفاظانه نیست.
